مولفه های زبانی داستان نویسی معاصر

بدون شک در نقد و تحلیل هرنوشته، بررسی زبان آن، به عنوان ابزار پدیدآورنده، جایگاهی ویژه دارد. اما به نظر می رسد در بررسی کامل و منصفانه از یک اثر ادبی، اعم از داستان، زبان، باید، تنها نه به عنوان ابزار پیدایش و به صورت پدیده ای جدا، بلکه به عنوان یک عنصر، درکنار دیگر عناصر و در رابطه ای متقابل با آن ها مورد بررسی قرارگیرد. عناصری که درکنار یکدیگر ساختار اثر ادبی را پی می ریزند. با این توضیح، هدف از پایان نامه پیش رو با عنوان «مولفه های زبانی داستان نویسی معاصر» بررسی زبان در داستان نه به عنوان پدیده ای جدا، بلکه به عنوان عنصری تأثیرگذار و تأثیرپذیر، درکنار دیگر عناصراز قبیل پیرنگ، زاویه دید، تکنیک های روایت، فضاسازی، شخصیت پردازی ، انواع خاص بیان، نگرش نویسنده و...است. برای این منظور، درحدود پنج هزار بند ازبخش های مختلف داستان های کوتاه، بلند و رمان پنج نویسنده که مربوط به نسل اول و دوم داستان نویسان معاصرند، انتخاب شده است. اسامی این نویسندگان به ترتیب بررسی درپایان نامه عبارت است از: جلال آل احمد، صادق چوبک، ابراهیم گلستان، احمد محمود و نادر ابراهیمی. روش کار به این صورت است که در ابتدا، تمام بندها براساس نظریه زبانی «مقوله ومیزان» درسه واحد زبانی: جمله، بند وگروه مورد تحلیل قرارگرفته اند و نتایج به دست آمده از این بررسی به صورت جدول های بسامدی ارائه شده است. درمرحله بعد تلاش شده است تحلیلی براساس آمار ارائه شده دراین جدول ها و مبتنی بر رابطه عناصر داستان وتأثیرآن ها بریکدیگر ارائه گردد. دربخش پیشگفتار مطالبی درخصوص پیشینه ، هدف، روش تحقیق و..بیان شده است. فصل اول، با عنوان «مروری بر مقوله ومیزان»،کلیتی از نظریه مقوله ومیزان را دربردارد. فصل دوم وسوم، باعنوان «جدول های بسامدی وتحلیل آثار»، به ترتیب، به ارائه جدول های بسامدی و تحلیل آثار داستان نویسان نسل اول و دوم اختصاص دارد. درپایان، بخش نتیجه گیری ارائه شده است.